Pseudohodowla - ważne pojęcie
Pseudohodowla ? niezarejestrowana hodowla nierasowych, nierodowodowych zwierząt domowych, nieposiadająca uprawnień hodowlanych. Hodowle tego typu prowadzone są zarówno przez osoby niezrzeszone w żadnym związku kynologicznym bądź (w przypadku hodowli kotów) związku felinologicznym, jak i występują przypadki łamania etyki hodowcy przez członków zrzeszonych np. w ZKwP i prowadzących hodowlę rodowodowych psów1. Pseudohodowle funkcjonują dla zysku finansowego2 i rozmnażane są w nich psy i koty w typie "modnych", popularnych ras.
Termin pseudohodowla został ukuty w środowisku miłośników psów rasowych i zarejestrowanych hodowców na określenie osób, które masowo rozmnażają nierasowe zwierzęta dla zysku. Popularny jest głównie wśród kynologów, osób pracujących w schroniskach dla zwierząt. Najczęściej nazwę stosuje się w odniesieniu do nielegalnych hodowli psów, rzadziej kotów.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Pseudohodowla
Udomowienie psa
Początki udomowienia psa szacuje się na ok. 17-12 tys. lat temu11, był on używany przez myśliwych z Syberii, pojawia się też w Palestynie oraz w Iraku.
Do najstarszych ośrodków udomowienia psa zaliczyć można obszary Europy, gdzie znaleziono najstarsze szczątki tego zwierzęcia, czyli rejony Danii, Niemiec i Anglii, a także odkrycia z okolic Izraela, Iranu, Japonii, czy Turcji. Odkryto także, że na terenach Idaho, w Stanach Zjednoczonych 10000 lat temu także żył przedstawiciel psa domowego.
Współczesne prace archeologiczne prowadzone w jaskini Goyet na terenie Belgii odkryły pozostałości szkieletu psa pochodzące sprzed 31 tysięcy lat. Odkrycie weryfikuje dotychczasowe poglądy na temat czasu i miejsca udomowienia psa i wskazuje ludzi z kultury oryniackiej jako pierwszych hodowców tych zwierząt. Wykorzystywano je do transportowania zwierzyny łownej oraz do jej wytropienia. Analiza izotopowa pozostałości kostnych pozwala określić z pewnym prawdopodobieństwem, że pierwsze udomowione psy wyglądem były zbliżone najbardziej do współczesnych husky syberyjskich, były jednak od nich większe12.
Althaus wyróżnił cztery fazy w procesie domestykacji psa:
faza symbiozy, w której zarówno wilk (odpadki żywieniowe) jak i człowiek (czujność wilka ostrzegająca przed zbliżającym się niebezpieczeństwem) czerpią korzyści z współistnienia.
faza zacieśnienia więzów z człowiekiem, stopniowe blokowanie dostępu do zwierząt dziko żyjących.
faza świadomej selekcji hodowlanej na potrzeby człowieka.
faza hodowli psa ze względu na jego eksterier.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Pies_domowy#Historia_i_udomowienie_psa
Czy warto szkolić psa?
Biorąc do siebie szczenię należy pamiętać o odpowiednim wychowaniu zwierzątka. Dotyczy to nie tylko osób, które planują zamieszkać ze swoim pupilem w mieszkaniu, ale także tych, dla których pies stanowi formę zwierzęcia obronnego i przebywa ciągle na zewnątrz. Każdego psa, niezależnie od jego rasy, trzeba jednak wychować. Jest to konieczne nie tylko dlatego, aby pies nie zniszczył nam mebli czy innych przedmiotów osobistych. Warto szkolić zwierzę również dlatego, że dzięki temu możemy zyskać naprawdę mądre zwierzątko, które chętnie wykona wszystkie nasze komendy. Jest to niewątpliwie wielki sukces, gdy nasze wysiłki w tym zakresie skończą się sukcesem. Trzeba bowiem pamiętać, że nie każdy pies jest łatwy w wychowywaniu ? są różne psie charaktery.